Αναπαύθηκε χθες το βράδυ καθηγητής Ιωάννης Κολιόπουλος, ο Sir John, όπως τον αποκαλούσαμε, για τον ξεχωρίσουμε από τους πολλούς Γιάννηδες του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ΑΠΘ. Με τα σπουδαία βιβλία του και τους πολλούς μαθητές του, έβαλε πολύ ψηλά τον πήχυ της ακαδημαϊκής επιτυχίας. Με πένα δυνατή, στα ελληνικά και τα αγγλικά, άνοιξε δρόμους στην ελληνική ιστορική επιστήμη. Όμως ήταν η αγάπη και η μεγάλη υποστήριξη που πρόσφερε στους μαθητές του αυτή που θα συντηρήσει τη μνήμη του. Ήμουν ο πρώτος μεταπτυχιακός φοιτητής του και υπήρξε ο μέντοράς μου για πολλά χρόνια. Του χρωστώ τα πάντα, κυρίως την απόφαση να ακολουθήσω μεταπτυχιακές σπουδές –εξωτική επιλογή το 1983– και μάλιστα εκτός του ΑΠΘ. Το σπίτι του ήταν ανοιχτό στους μαθητές του. Σε κάθε επίσκεψή, μαζί με τη Χριστίνα, φόρτιζαν τις μπαταρίες μας με αισιοδοξία και αυτοπεποίθησή. Θαυμάζαμε τον άνδρα που ξεκίνησε από ένα μικρό χωριό της Καστοριάς (όπου και θα κηδευτεί), ξενιτεύτηκε σε καιρούς δίσεκτους, δούλεψε, σπούδασε και διακρίθηκε ως ιστορικός παγκόσμιας κλάσης, απέκτησε θαυμαστή κουλτούρα και είχε τόσο μεγάλο περίσσευμα ψυχής να μας προσφέρει. Αυτό το περίσσευμα του Κολιόπουλου μας κίνησε για χρόνια. Μας πήγε πιο πέρα και πιο πάνω. Κατάλαβα και γω –ελπίζω και οι άλλοι μαθητές του– ότι ο μόνος τρόπος να του το ξεπληρώσουμε είναι να προσφέρουμε ανάλογα χωρίς όρους και ανταλλάγματα. Όταν έφυγα για την Αγγλία μου είπε: Βασίλη, just don’t betray my trust. Αυτά τα λόγια του τα σκέφτομαι ολόκληρη την επαγγελματική ζωή μου, πως να μην τον απογοητεύσω.
Βασίλης Κ. Γούναρης
Η Clio Turbata τιμώντας τη μνήμη του Ιωάννη Κολιόπουλου αναδημοσιεύει ένα παλαιότερο άρθρο, το οποίο είχε αναρτηθεί στις 29 Ιουνίου 2020.
