Ενόσω το Άγαλμα της Ελευθερίας βρισκόταν στη Γαλλία

4 Ιουλίου: Η επέτειος της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ

Ενόσω το Άγαλμα της Ελευθερίας βρισκόταν στη Γαλλία

Επισήμως, η ιδέα της κατασκευής ενός αγάλματος και της δωρεάς του στις ΗΠΑ στο πλαίσιο της συμπλήρωσης, το 1876, εκατό ετών από τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας, γεννήθηκε στις 21 Απριλίου 1865 στο Παρίσι, σε ένα μυστικό δείπνο στην οικία του πολιτικού Édouard de Laboulaye. Ο Laboulaye ηγείτο μιας φιλοαμερικανικής κίνησης, η οποία είχε ενστερνιστεί τις αρχές και αξίες της Αμερικανικής Δημοκρατίας ως μέσο καταγγελίας του απολυταρχικού και ανελεύθερου καθεστώτος της Δεύτερης Αυτοκρατορίας στη Γαλλία (Ναπολέων Γ΄). Μόλις λίγες ημέρες νωρίτερα, στις 15 Απριλίου 1865, είχε δολοφονηθεί ο Αβραάμ Λίνκολν, μια είδηση, η οποία είχε αναστατώσει τους συνδαιτημόνες του Laboulaye και συσπειρώσει ακόμα περισσότερο γύρω από την σκέψη μιας συμβολικής χειρονομίας προς τις ΗΠΑ. Στην πραγματικότητα, η ιδέα προϋπήρχε, το ιστορικό της, όμως, προσέλαβε, αυτή την μορφή χρόνια αργότερα, από τον κατασκευαστή του αγάλματος, τον γλύπτη Auguste Bartholdi (1834-1904), για λόγους καθαρά επικοινωνιακούς που σχετίζονταν με τη συλλογή χρημάτων για την αποπεράτωση του έργου. Χρειάστηκε να μεσολαβήσουν 21 ολόκληρα χρόνια από τη γέννηση της ιδέας έως τα επίσημα εγκαίνια, στις 28 Οκτωβρίου 1886, στο Liberty Island της Νέας Υόρκης. Στο διάστημα αυτό, η όλη επιχείρηση κατασκευής προσέκρουσε σε δυσκολίες και εμπόδια πάσης φύσεως. Άλλοτε αντιμετωπίστηκε κι αυτή ακόμη η προοπτική ματαίωσης, άλλοτε επιλέχθηκε η δημόσια έκθεση ολοκληρωμένων τμημάτων, άλλοτε η μόνιμη τοποθέτηση του Αγάλματος σε περίοπτη θέση της γαλλικής πρωτεύουσας, ενώ εξίσου περιπετειώδης αποδείχθηκε και ο διάπλους του Ατλαντικού το 1885, καθώς επί μέρες είχαν χαθεί, εξαιτίας θαλασσοταραχής, τα ίχνη του πλοίου, το οποίο μετέφερε το πολύτιμο φορτίο στην αντίπερα όχθη. Γεγονός, πάντως, είναι πως επί χρόνια, οι κάτοικοι του Παρισιού είχαν εξοικειωθεί με τη θέα του Αγάλματος, το οποίο και θεωρούσαν ως αναπόσπαστο τμήμα της δικής τους καθημερινότητας. Αυτήν, ακριβώς, τη διάσταση επιχειρεί να αποδώσει το παρόν αφιέρωμα, κάνοντας χρήση φωτογραφικού υλικού της εποχής εκείνης.